عاشقانه های من و مصطفی

درخت سایه‌اش را بی‌دریغ به تو می‌بخشد و خورشید گرمایش را و گل شمیم خوشش را، باران طراوتش را و آسمان برکتش را و رود قطره قطره آبش را و پرنده نوای دل انگیزش را… و همه و همه بخشیدن را از خدایی آموخته‌اند که آن‌ها را زیبا آفریده… زیباترین آفریده خدا انسان است. تو برای بخشیدن چه داری؟ ثروتت؟دانشت؟جانت؟ همه این‌ها خوب است… اما چرا از گنج بی‌پایانی که در وجودت داری خرج نمی‌کنی؟ محبتــــــــــــــــــــــــ ! حاضری آنرا ببخشی؟ با خنده‌ای بر لبت یا اخلاقی خوش یا دستان پرمهری که بر سر کودکی خسته از کار می‌کشی… یا با محبتی که به عشقت می‌کنی… یا… مطمئن باش گنجت تمام نمی‌شود بلکه زیاد خواهد شد… پس از بخشیدنش دریغ نکن… + نوشته شده در شنبه سی ام مرداد ۱۳۹۵ ساعت 0:22 توسط فاطمه  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

‏رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست   شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست خدا کسی ست که باید به دیدنش بروی خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست به فکر هیچ کسی به غیر خودت مباش ای دل که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش هوای مملکت عاشقان سیاسی نیستفاضل نظری,خدا,خداحافظ,خدایا,خدایا شکرت,خدا هست,خداداد عزیزی,خداحافظی تلخ,خدايا,خداحافظی,خدای جنگ ...ادامه مطلب